De domeinnaam country-music.nl - eventueel inclusief de social media accounts en content - is beschikbaar ter overname. Ben je geïnteresseerd, neem dan even via e-mail contact met ons op!

Special Report: Country 2 Country 2018 – deel 3 van 3

Het laatste deel van een verslag van het Country 2 Country festival 2018 in Dublin

Drie dagen countrymuziek met oude iconen, gevestigde namen én aanstormend talent. Daar waar we vorig jaar een verslag hadden vanuit Londen, geven we je dit jaar een beeld van de gebeurtenissen in Dublin.

We laten daarom hieronder Kitty (en Wilfred) aan het woord. Zij nemen je mee door drie te gekke dagen, een onvergetelijke ervaring en een grote verscheidenheid aan emoties… De titel van hun relaas is, heel toepasselijk “C2C 2018 – Festival van de emoties“.

Veel leesplezier.

Deel één van drie Deel twee van drie

Derde avond – zondag 11 maart 2018

Brett Young

Brett Young - C2C 2018 - Dublin

Op de derde en laatste dag van het festival, lopen we na Irish Stew en Fish & Chips op ons gemak naar de arena. Het genieten van onze voorlopig laatste countryavond begint!
Brett Young opent vanavond het rijtje en hoewel we na een eerste kennismaking met zijn songs de indruk hadden dat ze allemaal wat veel op elkaar lijken, zijn we na het zien van Brett op het festival CUSA 2017 in Oshkosh (VS) toch een beetje om. Hij is namelijk wel superaardig on stage!

Opvallend is bijvoorbeeld de aandacht dat aanstormend talent als hij heeft voor het feit dat ze kans krijgen muziek te maken doordat er fáns zijn. De bedankjes aan “ons” adres omdat we luisteren, kopen en komen, zijn dan ook niet van de lucht. Zijn songs hebben veel van elkaar weg maar dat is dan waarschijnlijk gewoon dé Brett-sound.

Old Dominion

Na Brett Young mag Old Dominion zijn plaats op het podium innemen om ons te vermaken en ons verder op te warmen voor de headliner van vanavond. We aanschouwen ook Old Dominion weer vanaf onze niet zo fijne plaatsen maar daarna lukt het om via via andere stoelen te krijgen. Wel hoger in de arena maar dat is niet per se slechter. Al willen we natuurlijk liever zo dicht mogelijk bij het podium plekjes bemachtigen. Met de headliner van vanavond in gedachten zou dat gewéldig zijn maar waarschijnlijk niet haalbaar.

Old Dominion - C2C 2018 - Dublin

Old Dominion bevalt ons goed. Lekkere sound, soms een beetje anders dan op de songs die hits zijn geworden, dus daarmee weten ze zelfs een beetje te verrassen. Al met al is het een vrolijke groep die een leuke show neerzet. Hun grote hits zingen we natuurlijk volop mee en stiekem hopen we dat ze ook nog eens naar Nederland komen. Daar zien we ze vast beter dan hier! Eind dit jaar keren ze terug naar de UK, dus we gaan duimen daarvoor!

Gefopt

In de pauze, met nog twee toppers te gaan, wachten we om te zien of er nog goede plaatsen zijn vrijgekomen. Ondertussen loopt, onder begeleiding, een man in een zwarte trui en een rood petje door de zaal hier en daar vriendelijk knikkend naar andere mensen. Een celebrity, zeker weten!

Zagen wij vanavond niet al een man met zo’n stoppelbaardje in het zwart met die rode pet? Brett Young! Als we hem staande houden en de hand schudden ontkent hij niets, praat vrolijk mee. We mogen zelfs op de foto! Boffen zeg! Al lijkt ‘ie zo dichtbij wel een stukkie forser, vond je niet?? En ook zo gek dat zijn hand in een brace zit? Is dat net gebeurd? Daarna neemt hij zomaar plaats in de zaal! Onvoorstelbaar! Nou, inderdaad!

Zeker als je later erachter komt dat het Brett Young helemaal niet is. Jammer! En als je dan goed kijkt naar je foto die je net nog koesterde, zie je het eigenlijk ook wel. Hmmm… voelen ons nu net even iemand die in een drukke winkelstraat joelt naar iemand die je meent te herkennen en als die persoon dan omdraait, blijkt het iemand anders te zijn en weet je even niet meer hoe je die opgestoken hand moet verklaren. Sorry, wrong person! Shame Maar ja, zó slecht was het zicht dus vanaf onze plekken!

Kelsea Ballerini

Kelsea Ballerini - C2C 2018 - Dublin

Na deze jammerlijke misser klimmen we snel terug naar onze plek voor Kelsea Ballerini. Persoonlijk vind ik haar leuk, lief en schattig maar wel een beetje puber-popachtig gerelateerd, als ik het zo oneerbiedig mag zeggen. Kelsea neemt haar taak echter serieus. Ze gaat ons een fijne avond geven, een mooie show en most of all ze gaat ons opwarmen voor Tim en Faith! Can you believe! Ze staat hier en straks komen Tim en Faith! Woo-haa!!

Het gehalte puberkindjes in de zaal is wel wat gestegen nu mevrouw K3 van de country op het podium staat. Kelsea is opgegroeid in Knoxville en verhuisde als 15-jarige naar Nashville, niet zo ver van Knoxville vandaan. Op 19-jarige leeftijd is haar eerste song ook meteen een nummer één hit. Well done! Weinig dames lukt dat namelijk. Carrie Underwood was de laatste tot nu toe, maar dan hebben we het al weer over 2006, zo leert Country-Music.nl ons.

Kelsea Ballerini - C2C 2018 - Dublin

Vanavond brengt Kelsea in elk geval wel sfeer naar Dublin waar alle verwachtingen hooggespannen zijn voor de laatste headliners van dit weekend! En eerlijk is eerlijk: ze is een schatje!

Kelsea, die afgelopen jaar in december is getrouwd, geeft toe dat ze helemaal in love is. Wel grappig dat één van de nieuwe songs dan juist verklaart dat ze liefdesliedjes verafschuwt! Maar ze vervolgt dan meteen met de bekentenis dat ze wel van hém houdt. En het is ook een leuk liedje. Maar liever zingen we toch mee met “Dibs”, “Peter Pan” of “Yeah Boy” waarmee ze haar optreden in Dublin onder luid applaus beëindigt.

Tim McGraw en Faith Hill

De spanning stijgt in de arena. Kloppend hart in mijn keel. Eindelijk, eindelijk is het zover. Ik ga Tim zien. Live! OMG. Nog even en dan staat ‘ie daar in levende lijve op een paar meter afstand. Dichterbij dan ooit, die echte grootheid Tim. Mijn eerste new country liedje, na jaren afgeleid te zijn geweest van de country, hoorde ik in Florida op de radio en het bleef in mijn hoofd. Wat een verhaal om op je date een vette vlek van de BBQ-saus te morsen op je witte t-shirt en dan de liefde van je leven te ontmoeten! Het mooie verhaal bleek “Something Like That” van Tim McGraw.

En natuurlijk spreekt ook altijd het liefdesverhaal van Tim met Faith Hill tot de verbeelding. En hun duetten samen die steeds opnieuw een verklaring van hun liefde lijken te zijn. Ze zijn hét echtpaar van de country en worden bijna altijd samen in één adem genoemd. Ze spreken tot de verbeelding, toch in elk geval tot de mijne. We zitten inmiddels op rij 42 en dus best hoog maar in elk geval schuin voor het podium en dat is beter dan onze eigen plekje. Nog snel even een wijntje en een biertje halen en dan gaan we genieten!

Tim & Faith - C2C Dublin

Lichten aan, tuner open! De lichten schieten door de zaal en de opzwepende tonen van “I Knew You Were Waiting”, een cover van Aretha Franklin en George Michael, schalt door de Ierse muziektempel. “Spullen pakken en meekomen,” komt Wilfred aanlopen met in zijn hand entreekaarten. Iemand heeft ons op de valreep op vak E, rij 10 stoel 3 en 4 weten te krijgen!! OMG, wauw dat is dus héél erg ver vooraan. En dat juist precies bij Tim! Dreams do come true!

Tim en Faith gaan meteen vol van start en zingen samen de sterren van de hemel met onder andere “I Like It, I Love It” en “The Way You Loved Me”. “Break First” besluiten ze samen met een welgemeende zoen live on stage.

Faith Hill

Kort daarna laat Tim de spotlight aan Faith en brengt de countryzangeres een aantal van haar eigen hitsongs ten gehore zoals “This Kiss”, “Breathe” en “Wild One”. Dat is met recht ook een wilde song, het betekende destijds ook haar eerste succes. Een debuutsingle, die meteen nummer 1 werd (zoals Carrie en Kelsea) was in die tijd al dertig jaar niet meer voorgekomen.

Faith Hill - C2C Dublin

Tim is even van het podium verdwenen en Faith gooit de ene na de andere song de arena in, daarbij en passant proberend haar haardos er achteraan te gooien. We raken een beetje vermoeid van het geschreeuw. Want, geloof het of niet, het geluid van de instrumenten is weer danig de zang aan het overstemmen. Jammer zeg.

Wat dan weer wél een leuk momentje is, is de song die de bassist op voorstel van Tim en Faith ineens inzet. Hij blijkt namelijk van Ierse afkomst te zijn (wie niet, denk je soms wel eens. Hier in Dublin voelen wij onszelf weleens bijna Iers) en zwaaiend met de Ierse vlag zet hij een spontane versie van “Molly Malone” in. We zingen en stampen allemaal uit volle borst mee. Leuk!

Het is duidelijk dat de toer opgebouwd is uit drie segmenten; samen opkomen, dan een Faith sessie gevolgd door een Tim gedeelte, waarna de echtelieden nog samen met een aantal duetten naar de climax toewerken. Samen, noot voor noot, soul to soul.

Tim McGraw

Zodra Tim weer on stage komt neemt het gejoel weer toe in de arena. Hij vraagt zich af waarom hij “Angry All The Time” is en wil met Faith als “Shotgun Rider” verder. Opnieuw wordt de Ierse bassist in de spotlight geplaatst waarna Molly Malone op herhaling mag. Hier fronsen wij toch wel even de wenkbrauwen. Een keer was leuk, twee keer is…toch een beetje vreemd?

Tim McGraw @ C2C Dublin

Dan klinken de noten van “Humble & Kind”… Zo’n prachtig lied! Zodra de laatste tonen wegsterven, dimt het licht en gaat Tim op het drumplateau zitten. Hij steekt zijn arm in de lucht en de zaal joelt en zingt voort. Het licht blijft langer uit dan we zouden verwachten. Maar then again; de timing van de Sound en Light is hier niet altijd optimaal, helaas.

In de schaduwen van het podium zien we Tim opstaan, een loopje nemen en dan ineens neerstorten op het podium! Tim krabbelt half op en blijft op zijn knieën zitten, waarna mensen toesnellen om hem van het podium af te ondersteunen. Het zaallicht gaat aan maar het geroezemoes van onrust laat zich niet overstemmen door de muziek die als opvulling wordt gestart. Dan vertelt een announcer dat er een medical issue is en dat we even geduld moeten hebben, info volgt zo snel mogelijk.

Wat er dan allemaal door je gedachten schiet en aan emoties vormt laat zich moeilijk uitleggen. Geschokt zitten we met onze hand voor de mond geslagen te bedenken wat er in godsnaam met Tim aan de hand kan zijn. Die tweede Molly Malone-actie met die Ierse bassist was natuurlijk al vreemd. Hij ging zitten. Die hand. Was dat al een sein dat het niet goed met hem ging? En waarom viel hij? Kreeg hij een toeval, hartaanval, beroerte? Al met al zitten we ineens gevangen in een unheimisch half uur in een totaal andere situatie dan waar we ons de hele avond al op verheugden. Een ding is wel duidelijk: Tim komt vanavond niet meer terug.

Na een klein half uur verschijnt Faith op het podium met de crew van die avond. Ze laat weten dat Tim oké is maar heftige uitdrogingsverschijnselen heeft, vanwege het reizen en optreden en dat zij besloten heeft dat hij vanavond niet meer optreedt. Ze zingt a capella een paar regels van de gospel “What A Friend We Have In Jesus” en dan wordt het podium leeggeruimd en is ineens abrupt de avond, en daarmee C2C Dublin 2018, tot een eind gekomen.

Festival van de emoties

C2C 2018 was een memorabele versie. De line-up heeft om een heel andere reden nog anders uitgepakt dan waar op voorhand de discussies over gevoerd werden. In de stromende regen verlaten we de arena en proberen we onze gedachten en gevoelens een plekje te geven nu het concert zo abrupt tot een onverwacht einde kwam. Hopelijk lukt dat snel en zijn er straks weer andere hoogtepunten om over te praten en van na te genieten dan alleen dat ene moment van Tim McGraw. Eén ding is zeker: zo’n moment maakt je Humble en Kind…

Deel één van drie Deel twee van drie

Copyright: Kitty Riemslag


Caught exception: The runningTotalsFile file existed but array came back empty